Генадзь Бураўкін

Ты чакай мяне доўга.
Ты чакай мяне мудра і проста.
Перасіль
         і бяду,
                   і нуду,
                              і жуду.
I даруй мне маўчанне,
Даруй мне халодную ростань
I не вер прадчуванню,
Што я да цябе не прыйду.
Прылячу хворай птушкай,
Прыпаўзу прыручаным зверам,
З сэрца выкіну злосць,
                               і сумненне,
                                                і сум
I цябе не абражу
Мужчынскім сваім недаверам.
Я цябе на далонях у свой ранішні сон
                                                         аднясу.
Зацалую цябе,
                     зашапчу,
                                       залюляю,
Вочы ласкай напоўню,
Вусны прагай вясны запалю...
Ты чакай мяне толькі.
Ты чакай мяне.
Чуеш, малая?
Я таксама чакаю.
Таксама люблю.

R.I.P. Спачывайце ў спакоі, Паэце...