Можна, відаць, не пералічваць усе рэгаліі і заслугі
гэтай Асобы. Галоўнае, што ён шчыра займаецца сваёй справай: вучыць моладзь
тэорыі літаратуры, даследуе міжлітаратурныя стасункі, стварае музей у сябе ў
Ракаве... І пра ўсё можа распавесці - цікава, карысна і запамінальна!
Рыхтуйцеся, сябры, да 200-годдзя Тараса Шаўчэнкі засталося ўсяго нічога. Але не ўпэўнена, што з Вячаславам
Пятровічам мы будзем гаварыць толькі на гэтую тэму...
На фота: Вячаслаў Рагойша і Яўгенія Янішчыц.
Вячаслаў Пятровіч, купіўшы сучаснае перавыданне вашага "Паэтычнага слоўніка" (год дакладна не памятаю, дзесьці пасля 2001-га), я быў здзіўлены, убачыўшы ў ім такое паняцце, як класавасць літаратуры. Дакладней, здзівіла тлумачэнне гэтага паняцця: пісьменнік у сваіх творах абараняе інтарэсы свайго класа. Зразумела, сацыяльнае асяроддзе, у якім сфарміраваўся творца, кладзе адбітак на яго творчасць, але гаварыць аб класавай барацьбе ў літаратуры - ці не анахранізм гэта, асабліва ўлічваючы тую акалічнасць, што сёння літаратура не з'яўляецца дзейсным інструментам уздзеяння на масавую свядомасць, бо масава народ чытае толькі што-небудзь забаўляўльнае?
ОтветитьУдалитьЭтот комментарий был удален автором.
УдалитьВось, наўздагон нават цытату знайшоў: "П. стала з’явай класавай: пачала выяўляць думкі і настроі пэўнага класа, адлюстроўваць класавую барацьбу ў грамадстве, удзельнічаць у гэтай барацьбе, займаючы пазіцыі таго ці іншага класа. Апрача гэтага, П. часам сама становіцца адной з форм класавага змагання" (выданне 2004 года).
Удалить